Lucjan Gieros urodził się 16 czerwca 1930 roku w miejscowości Kosiorki, leżącej na terenie ówczesnego powiatu Bielsko-Podlaskiego w parafii Ciechanowiec w diecezji pińskiej. Jego rodzicami byli Stanisław i Stanisława z domu Kostek. W swojej rodzinnej parafii przyjął pierwsze sakramenty święte.
Wczesne lata
Od dnia 1 września 1937 r. rozpoczął naukę w szkole powszechnej w Przybyszewie (oddalonej od domu o 2,5 km). Po napaści Niemiec na Polskę w 1939 r. przerwał naukę, którą wkrótce podjął, uczęszczając w tajnym nauczaniu, a po wojnie znów w szkole powszechnej. Następnie rozpoczął naukę w gimnazjum, które ukończył w 1949 roku.
Życie duchowne
Również w 1949 roku Lucjan Gieros został przyjęty do Zakładu Salezjańskiego w Różanym Stoku, gdzie przebywał rok. Tu zapoznał się z życiem i działalnością św. Jana Bosko i doświadczał jako wychowanek Jego charyzmatu. Zaowocowało to podjęciem decyzji o wstąpieniu do Towarzystwa Salezjańskiego. Dnia 24 lipca 1950 roku rozpoczął nowicjat w Czerwińsku, który ukończył złożeniem pierwszych ślubów zakonnych. Następnie został skierowany na praktykę pedagogiczną (tzw. Asystencję) do Bazyliki NSPJ w Warszawie. W międzyczasie realizował program studiów filozoficznych, początkowo w czasie asystencji, a potem w studentacie filozoficznym w Kutnie.
W 1954 roku w Czerwińsku Lucjan Gieros ofiarował się Chrystusowi na zawsze, składając śluby wieczyste. Po nich udał się do studentatu teologicznego w Lądzie, gdzie w roku 1957 przyjął święcenia diakonatu, a rok później 18 marca, z rąk ks. bp. Antoniego Pawłowskiego, święcenia kapłańskie. Jako neoprezbiter, ks. Lucjan skierowany został do pracy w Kutnie Woźniakowie, tam pełnił funkcje asystenta kleryków i katechety oraz posługiwał chorym jako kapelan szpitala.
Bazylika NSJP w Warszawie
W 1959 roku został przeniesiony do dobrze znanej sobie Bazyliki NSPJ w Warszawie, gdzie do 1967 roku z wielką pasją i oddaniem sprawował opiekę nad ministrantami oraz katechizował rzesze dzieci i młodzieży. W międzyczasie przez rok pracował w Łodzi w parafii pw. św. Teresy, jako rektor kościoła i katecheta klas maturalnych. W 1967 r. przełożeni powierzyli ks. Lucjanowi opiekę duszpasterską nad parafią Kobylanka, gdzie jako gorliwy proboszcz zaskarbił sobie wielkie przywiązanie i miłość parafian.
Inspektorat Towarzystwa Salezjańskiego
Charyzma oraz zdolności organizacyjne sprawiły, że przełożeni skierowali go do pracy w Inspektoracie Towarzystwa Salezjańskiego w charakterze kierownika Ośrodka Powołaniowego. Swojej pracy oddawał się z wielkim entuzjazmem i zapałem. W trudnej rzeczywistości PRL-u prowadził katechezy, rekolekcje, spotkania formacyjne oraz organizował na dużą skalę wypoczynek wakacyjny dla młodzieży. W tym samym czasie ks. Gieros pełnił zaszczytną funkcję odpowiedzialnego za sektor duszpasterstwa młodzieży męskiej w komisji przy Episkopacie Polski.
Parafia Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w Rumi
Po trzech latach pracy w Inspektoracie podjął się nowego wezwania jakie postawił przed Nim Bóg. W 1976 roku udał się do Rumi, gdzie do 1975 r. pełnił funkcję proboszcza parafii pw. Matki Bożej Wspomożenia Wiernych, a także dyrektora wspólnoty zakonnej. W tym czasie rozpoczął z ogromnym rozmachem budowę dwupoziomowego kościoła, domu zakonnego i katechetycznego, gdzie obecnie mieści się LO i Gimnazjum Towarzystwa Salezjańskiego. Od początku swojego pobytu w Rumi był także członkiem Rady Kapłańskiej Diecezji Chełmińskiej.
Kościół przy Witkiewicza
W tym samym czasie dzięki wielkiemu darowi zjednywania ludzkich serc ks. Lucjan przy licznym udziale wolontariuszy, po zaledwie 21 tygodniach, zdołał wybudować kaplicę przy ulicy Witkiewicza, która została poświęcona dnia 21 grudnia. Tego dnia oficjalnie ks. Lucjan został proboszczem nowoerygowanej, prawie 20. tysięcznej parafii. Sam zainteresowany tak wspominał po latach wspomniane powyżej wydarzenia:
„Pamiętam dokładnie, jak 1 kwietnia 1986 r. wraz z ówczesnym Księdzem Inspektorem Henrykiem Jacenciukiem zawieraliśmy porozumienie z diecezją szczecińsko – kamieńską w sprawie objęcia nowej parafii. Ustalenia powzięte wtedy – na plebanii parafii M.B. Różańcowej na Gumieńcach – dokonywane były z pewnością w duchu jak największej troski o wiernych osiedli: Kaliny i Przyjaźni.
Ludzie nie byli początkowo zbyt dobrze zorientowani, co się buduje, ale szybko znalazła się spora grupa mężczyzn, którzy podjęli społeczną pracę przy wznoszeniu nowej świątyni. Niewiele osób było zatrudnionych na stałe. Reszta to ochotnicy – niekiedy 50, a nawet 70 osób. […] 20 grudnia zakończyliśmy prace – kaplica została przygotowana do poświęcenia.”
Wychowanie i edukacja młodzieży
Razem ze swoim współpracownikami, jako gorliwy duszpasterz, Lucjan Gieros zajmował się tworzeniem struktur parafialnych, powołując wiele grup i ruchów przykościelnych. Za szczególną troską wspierał i animował katechezę parafialną, duszpasterstwo młodzieżowe takie jak: grupy ministranckie, Oazowe, Duszpasterstwo Pielgrzymkowe Studentów, zespoły muzyczne, teatr ewangelizacyjny, sport parafialny czy tzw. duszpasterstwo trzepakowe.
W tym czasie podjął się także budowy kompleksu budynków początkowo przeznaczonych jako domy zakonne i katechetyczne, później po transformacji ustrojowej w znacznej części przekazane na istniejące dziś gimnazjum, liceum i szkołę muzyczną Towarzystwa Salezjańskiego (kompleks przy ulicy Witkiewicza, nieopodal kościoła). Założyciel nawiązał w ten sposób do przedwojennej tradycji Szkoły Organowej prowadzonej przez Salezjanów w Przemyślu.
Szkoły Salezjańskie
Kolejnym dziełem Salezjańskim na terenie Szczecina, w które zaangażował się ks. Lucjan była budowa kompleksu edukacyjno-wychowawczego przy ul. Ku Słońcu. Historyczna więź Kościoła nad Odrą i Bałtykiem z Archidiecezją Bambergu i osobą św. Ottona – ewangelizatora tych ziem, zaowocowała decyzją o powstaniu kolejnego dzieła o charakterze oświatowym w postaci Szkoły Zawodowej z Internatem dla młodzieży męskiej. Na prośbę ówczesnego Arcybiskupa Kazimierza Majdańskiego, skierowanej do Inspektora Tow. Salezjańskiego, ks. Stanisława Skopianka, podjęto działania związane z uzyskaniem terenu i zgody na jego użytkowanie od władz Samorządowych i Oświatowych miasta Szczecina.
Inicjatywa ta spotkała się z życzliwością i uznaniem. Ks. Gieros podjął trud budowania. W latach 1992-1996 ukończono najważniejsze dla funkcjonowania placówki budynki. Zasadnicza Szkoła Zawodowa rozpoczęła swoją działalność edukacyjną w roku szkolnym 1994/95, wychodząc w ten sposób na przeciw przede wszystkim młodzieży z warstw uboższych. Bardzo ważnym środowiskiem oddziaływania wychowawczego w duchu św. Jana Bosko, stał się Internat, później przekształcony w Bursę Międzyszkolną. Dla wielu stała się ona nie tylko miejscem tymczasowego pobytu, ale także domem. Na uwagę zasługuje powstała wówczas i działająca od dziś świetlica środowiskowa dla dzieci z naszej dzielnicy.
W ciągu kolejnych lat powołane zostały kolejne dzieła takie jak: Gimnazjum w roku 2001, Szkoła Podstawowa w roku 2003, Liceum Ogólnokształcące Towarzystwa Salezjańskiego w roku 2004, a także Salezjański Dom Dziecka. We wszystkich tych przedsięwzięciach ks. Lucjan Gieros miał swój olbrzymi wpływ. W międzyczasie ks. Lucjan rozpoczął budowę obiektów sportowych. W 2002 roku oddano do użytku bogato wyposażoną halę sportową z zapleczem. Doprowadził także do stanu surowego budynek kaplicy przyszkolnej – mającą być ukoronowaniem dzieła, jako miejscem obecności Boga.
Pozostała działalność ks. Lucjana Gierosa
Gorliwie pracował nie tylko dla Zgromadzenia Salezjańskiego, gdzie przez wiele lat pełnił funkcję przełożonego domu zakonnego, proboszcza, radcy inspektorialnego. Z wielkim oddaniem pracował na rzecz Diecezji, a potem Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej.
Podczas pielgrzymki Ojca Świętego Jana Pawła II do Szczecina, był jednym z głównych odpowiedzialnych za budowę ołtarza papieskiego. Przez dłuższy czas odpowiadał za koordynację prac społecznych przy budowie Wyższego Seminarium Duchownego w Szczecinie, gdzie poświęcał się jako spowiednik. Przez wiele lat był także członkiem Rady Kapłańskiej, Duszpasterskiej i Ekonomicznej Diecezji, a potem Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej. Przez 8 lat należał do Centrum Edukacyjnego Archidiecezji, był także członkiem Synodu.
Od 1995 r. został referentem Referatu Duszpasterstwa Rzemieślników Archidiecezji, a potem także członkiem rady Duszpasterstwa Rzemiosła Polskiego w Warszawie. Jego pracę uhonorowano w 2000 roku, nadaniem złotego medalu im. Jana Kilińskiego za zasługi dla rzemiosła polskiego wraz z odznaką. W uznaniu ogromnego zaangażowania w dzieło wychowania dzieci i młodzieży ks. Lucjan został odznaczony także w 2001 roku przez Ministra Edukacji Narodowej Medalem Komisji Edukacji Narodowej za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania.
W 2005 roku ks. Lucjan Gieros ciężko zapadł na zdrowiu, przez rok walcząc z chorobą nowotworową. Zmarł w sobotę 22 kwietnia 2006 roku, w wigilię Niedzieli Miłosierdzia Bożego.
Źródło: sedina.pl